“یادداشت انتخاباتی ورامین‌تدبیر”
علی خزایی پدیده‌ی انتخابات شد اما پیروز نه!
باردیگر معضل تشتت و تفرقه، گریبان سیاسیون دشت ورامین را گرفت و این بار اشتباه اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس ششمِ سال ١٣٧٨ را اصولگرایان در انتخابات مجلس دوازدهم سال ١۴٠٢ با عدم اجماع بر سر یک گزینه‌ی واحد، در تاریخ سیاسی دشت ورامین به ثبت رساندند چرا که اگر این اجماع حاصل می‌شد، اینک این جبهه‌ی سیاسی در دشت ورامین دارای یک نماینده‌ی مقتدر و با پشتوانه‌ی بیش از ۷۰هزار رای بود و ظرف رای مهدی زمانی‌افشار به نیمه‌ی آن هم نمی‌رسید و با پشتوانه‌ی ۶.۸درصدی مجموع دارندگان شرایط رای، نمایندگی این دشت زرخیز را عهده‌دار نمی‌شد.
البته باید گفت در دو روز پایانی تبلیغات، این معضل،هم با اشتباهی بزرگ( یعنی با اجماع بر گزینه ناشناس “خزایی”) تکمیل شد و هم، اشتباه تاکتیکی ستاد زمانی (با اعلام حمایت‌نقوی بدون یارانش) را پاک کرد و به آسانی یک “پاس گل زیبا و مطلوب” را به تیم زمانی‌افشار داد تا زمانی با یک ضربه‌‌ی بسیار ضعیفِ سرتوپ، این تور رای را خرد و نابود کند.
– این‌جاست که شاعر می‌فرماید:
شد تشت پر ز خون سیاووش‌ها ولی
یک تن به پای مردی اینان، خطر نکرد
چون موریانه، بیشه‌ی ما را ز ریشه خورد
کاری که کرد تفرقه با ما تبر نکرد