◀️در حوزه مدیریت دست‌گاه‌های دولتی دو نوع مدیریت وجود دارد که یک نوع مدیریت امور عمومی است و دیگری امور حاکمیتی که نوع مداخله در این‌ها با یک‌دیگر متفاوت است. در این خصوص باید توجه داشت برخی از مقرراتی که به امور حاکمیتی مربوط است، برای امور عمومی سَم است و برعکس. برحسب تفاوت میان امور عمومی و حاکمیتی، انتخاب افراد و مدیران در این حوزه‌ها نیز دو مقوله متفاوت است که شیوه و قواعد خود را دارد اما متاسفانه این امر در قانون‌گذاری ما تمیز داده نشده است.
دولت‌ها سیاست‌گذار هستند که به وضع سیاست‌های کلان می‌پردازند و در سوی دیگر مدیران و فعالانی در حوزه‌های مختلف مانند اقتصاد داریم که این سیاست‌ها را اجرا می‌کنند. براین اساس معتقدم جنس افرادی که در حوزه سیاستگذاری در دولت‌ها انتخاب می‌شوند با مدیرانی که در حوزه‌های اقتصادی مشغول به کار هستند متفاوت است. در حوزه سیاستگذاری نیاز به تجربه و تخصص افراد است و براساس همین معیار باید افراد را برگزید و در واقع ورزیده‌ترین افراد را فارغ از سن و سال برای این حوزه برگزید.
بدون شک جوان‌گرایی نیز امری لازم برای دولت‌هاست. چه بسا که امروز رئیس‌جمهور برای کابینه جدید خود هم این مهم را در دستور کار خود قرار داده است. مسلما ویژگی‌های جوانان متفاوت با افراد مُسن‌تر است.
من زمانی‌که ۲۹ ساله بودم استاندار شدم و در سن ۳۳ سالگی مدیرعامل سازمان صنایع دفاعی کشور بودم. به فرض اگر امروز و در این سن من را مجددا در سازمان صنایع دفاعی منصوب کنند، شاید جسارت تصمیماتی که در سن ۳۳ سالگی در آن سِمت را می‌گرفتم، نداشته باشم. جوانان در تصمیم‌گیری جسورتر و ریسک‌پذیرتر هستند. مُسن‌ترها ابعاد مختلف فعالیت و تصمیمات را دیده‌اند و براین اساس شاید جرات اتخاذ تصمیمات پُرریسک را کمتر داشته باشند در حالیکه خیلی وقتها باید جرات تصمیمات پُرریسک را داشت. اما مُسن‌ترها محتاط‌تر عمل می‌کنند و روند خود در اخذ تصمیمات را این‌گونه دنبال می‌کنند.
